Niewidzialni zabójcy pasożyty wewnątrz nas
Lamblie Owsiki Tasiemiec Glista Przywry Tęgoryjec Epilepsja Autyzm Zespół Aspergera Włosogłówka Borelioza
Autyzm, zespół Aspergera
cz.4
Zespół Aspergera, syndrom Aspergera, "autyzm inteligentny" (DSM-IV 299.80) - syndrom Aspergera, ZA; ang. Asperger syndrome, AS - jest to zaburzenie mieszczące się w spektrum autyzmu, jest jedną z pięciu chorób należących do spektrum PDD (Pervasive Developmental Disorders), czyli całościowego zaburzenia rozwoju. Do PDD należą również m.in. autyzm
wczesnodziecięcy oraz słabiej poznane zaburzenie semantyczno-pragmatyczne (SPD).
Zaburzenie to obejmuje przede wszystkim upośledzenie umiejętności społecznych, trudności w akceptowaniu zmian i sprawność (elastyczność) myślenia oraz szczególnie pochłaniające zainteresowania, natomiast rozwój mowy przebiega prawidłowo (w przeciwieństwie do autyzmu wczesnodziecięcego).
Ludzie cierpiący na ZA przypominają osoby z autyzmem pod tym względem, że od wczesnego dzieciństwa występuje u nich ten sam rodzaj upośledzeń, wyróżniają się jednak o wiele większą elokwencją i lepszą adaptacją społeczną, a z powodu swych niezwykłych zainteresowań częściej uchodzą za ekscentryków niż za ludzi o zaburzonej osobowości.
Zespół Aspergera. Ogólne kryteria diagnostyczne wg Gillberg & Gillberg,1989
1. Upośledzenie społeczne (skrajny egocentryzm).
2. Wąskie zainteresowania.
3. Powtarzające się codziennie zajęcia.
4. Osobliwość mowy i języka.
5. Zaburzenia komunikacji niewerbalnej.
6. Niezdarność ruchowa.
Zespół Aspergera. Najczęściej wymieniane szczegółowe kryteria diagnostyczne wg Gillberg & Gillberg,1989
- Zaburzenia interakcji społecznej, nieumiejętność lub brak chęci współpracy w grupie,
- Zaburzenia mowy i języka (opóźniony rozwój, powierzchownie perfekcyjny język ekspresyjny, sztywna i pedantyczna mowa, nietypowa prozodia i charakterystyka głosu, uszkodzenie zdolności rozumienia języka - przede wszystkim znaczeń przenośnych i ukrytych)
- Zawężone, specjalistyczne zainteresowania, połączone czasem z obsesyjnym zainteresowaniem jedną dziedziną,
- Zachowania powtarzalne, rutynowe, niezmienne
- Trudności w komunikacji niewerbalnej (ograniczone gesty, skąpa ekspresja twarzy, dystans fizyczny, zachwianie rozumienia bliskości do innej osoby, kłopoty z kontaktem wzrokowym)
- Niezdarność ruchowa (nie zawsze).
Kryteria te pomagają odróżnić ZA od np. zaburzeń osobowości czy emocji. Przez wiele lat trwała dyskusja w kręgach naukowych, czy zespół Aspergera jest osobnym zaburzeniem, czy też należy go traktować jako łagodniejszą formę autyzmu, jednak wiele badań pokazało różnicę pomiędzy tymi dwoma schorzeniami, co ostatecznie znalazło odzwierciedlenie we współczesnych klasyfikacjach chorób.
Po raz pierwszy termin Asperger’s Syndrome został użyty w 1981 r. w publikacji Lorny Wing. Zwróciła ona uwagę na to, iż u dzieci z objawami autyzmu, we wczesnym dzieciństwie miały dobrze rozwiniętą mowę i procesy poznawcze, a zaburzony rozwój motoryczny i społeczny. Stwierdziła ona, że są to zaburzenia opisane w 1944 r. przez dr. Hansa Aspergera. On sam pierwsze studium zespołu, nazwanego później jego imieniem, opublikował w 1944 r.
U dzieci z zespołem Asperdera wyraźnie widoczne są problemy z dostosowaniem własnych zachowań społecznych do konkretnych osób, miejsc i sytuacji, przejawiana przez nie niezwykła trudność w uczeniu się norm społecznych oraz opór wobec zewnętrznych oddziaływań wychowawczych.
Asperger zwrócił uwagę na to, że są to:
- wyłącznie chłopcy (obecnie wiemy, że zdarzają się również i dziewczęta dotknięte tym zespołem) o normalnym lub wysokim poziomem intelektualnym
- posługujący się niezwykłym, pedantycznym i zmanierowanym, „dorosłym” językiem oraz
- wykazujący zafascynowanie jakąś ściśle określoną dziedziną (do najczęściej spotykanych należały pociągi i kolejnictwo).
Kłopoty z diagnozą pojawiają się w przypadku autystycznych dzieci i młodzieży z tzw. wysokim poziomem funkcjonowania (iloraz inteligencji > 70) oraz rozwiniętą mową. Rodzi się wówczas problem czy mamy do czynienia z łagodnym autyzmem o dobrze rozwiniętych funkcjach intelektualnych czy z zespołem Aspergera, czy też w gruncie rzeczy chodzi o jedną i tę samą, choć różnie nazywaną grupę. Wiele przemawia za tym, aby odróżniać autystów od aspergerowców, ponieważ obie grupy, przy podobnych objawach behawioralnych, przejawiają odrębne potrzeby wynikające z trudności przystosowawczych czy związane ze specyfiką uczenia się. Zasadnicze różnice pomiędzy zespołem Aspergera a autyzmem z wysokim poziomem funkcjonowania dotyczą późniejszego niż w autyzmie pojawienie się wyraźnych objawów (po 36 miesiącu życia) i lepszych wyników uzyskiwanych w różnych sferach, zwłaszcza w zakresie komunikacji i zachowań społecznych. dalej>>
Autyzm, Zespół Aspergera cz.1>>
Autyzm, Zespół Aspergera cz.2>>
Autyzm, Zespół Aspergera cz.3>>
Autyzm, Zespół Aspergera cz.5>>
acai.cba.pl >> tutaj dowiesz się o dobroczynnym działaniu soku z jagód acai>>
Immunologia Probiotyki Antybiotyki Grzybica Gronkowiec Dieta Reakcja Jarisha-Herxheimera
Mykotoksyny Klub Calivita Escherichia coli Kanały oczyszczania organizmu
